NEFİSE CANARAN:Sevebiliyor musun doğayı, yaşamı, insanı, bitti gitti..*

Gün 14 Şubat olunca  kalem sevgi böcüğü oluyor ister istemez..
Eee sevgi böcüğü kalem söyle bize ;
Kimini ağlatan kimini güldüren
Sihir mi ilaç mı, tatsam mı kaçsam mı dedirten?
İsyan ettiren.
Sen imkansızım sensizlik imkansız dedirten yazan kaleme, söyleyen dile …
Adına aşk denilen, yakan kavuran..
Aşk nedemek bilen var mı , çözebilen kimyasını?
Desene kim çözdü ki bir garip kalem ben çözeyim..
Hadi geçtik aşkı zaten konu daha inceden, daha üstünü aşkın SEVGİ
Peki,
Ya Sevgi neydi?
İçsel olarak bağlayan doğal bir ruhsal eğilim, etkin bir güç mü?
Yada sol yanınızda duyduğunuz kaybetme duygusunun dışa vurumu?
Güven, dostluk, bağlanma, sempati, şefkat gibi duygu ve eğilimlerin temeli mi?
Sevmek güzel şey doğayı, insanı, yaşamı,
Sev kardeşim..
Sevgiyle okşadığında çiçeği, hayvanı cevap veriyor kendi dilinde onlar bile..
” Yaradılanı severim, Yaradan’dan ötürü” diyen Yunus misali belkide..
Sevmek; bağlanmak, değer vermek.mücadele etmek, korumak, sahiplenmek, merak etmek..
Aşktan öte Sevgi..
Sevmek, sevilmek.. Kırılgan noktalar..
Aman ha!
Sevgi gibi artık insanlığın olduğu yerde kıymetli olana sahip çıkmalı. Bu duyguyu kaybetmemeli..
Sevin, sevilin..
Sevgiyle kalın

admin