ABİDİN YAĞMUR “HEP KAHIR”

Sanırım Mehmet Eroğlu’nun bir romanında bir kahraman, bir masala başlamadan önce şöyle diyordu:

“Konu kısa ama ben uzun anlatacağım!”
*
Bizim mesele tam tersi…
Konu uzun…
Ben kısa anlatmaya çalışacağım!
*
Bendeniz eli kalem tutan fanilerden biriyim.
Allah kimine para vermiş, kimine güzellik vermiş, kimine zekâ vermiş, kimine akıl vermiş…
Bendenize hepsinden az az vermiş…
Kiminden hiç vermemiş.
Ekseriyet kalem erbabı olmayı bahşetmiş.
“Yaz” demiş.
Yazmışım…
O gün bugün yazarım…
*
Yazıyla çiziyle, annemin deyimiyle yazmayla çızmayla para kazandın mı dersen, yok.
Geçim ettin mi dersen…
Eh, idare ettik, namerde muhtaç etmeden besledi bizi kalemimiz.
*
Yazmayla çızmayla zaman zaman ödüle, övgüye değer görüldüğüm oldu.
Karın doyurmaz ama olsun, kalem erbabı arada bir övülmek de ister.
Oradan bir ödül, buradan bir ödül…
Birikti zamanla…
*
Bendeniz için onlarca ödül içinde 3 ödül çok değerli.
Türkiye Spor Yazarları Derneği’nin açtığı yarışmalarda, 3 köşe yazımla 3 ödül aldım ayrı zamanlarda.
*
Ödül alan bir yazımda, Mersin’e Akdeniz Oyunları için kazandırılan spor tesislerinin fakir fukara mahallelerindeki çocuklara bir fayda sağlamadığını anlatmıştım.
“Tesis var da bizim çocuklar o tesiste spor yapamadıktan sonra neyleyim tesisi” demiştim.
*
Ödül alan bir başka yazımda, Mersin İdman Yurdu’nun küme düşme ve ekonomik krize sürüklenme macerasını anlatmış ve “Âdem Büyük de Mersin küçük mü” diye sormuştum.
*
Ödül alan bir başka yazımda da Mersin İdman Yurdu’nun Halkkent Mahallesinde amatör ligdeki ilk maçına çıkmasını anlatmış, “Mersin İdman Yurdu düştüğü yerden kalkacak. Bu şehrin varoşlarındaki çocuklar Mersin İdman Yurdunu gördü. Amatör mamatör. Onun adı Mersin İdman Yurdu” demiştim.
*
Bugün muhasebe ediyorum kendi aklımca.
Ölçüyorum, biçiyorum…
Diyorum ki, bu şehrin takımıyla bu şehrin armasıyla ilgili hep kahır, hep kahır, hep kahır yazmışız.
Ödüllerimiz bile kahırlı yazılardan…
Nasip olur mu bir gün de şenlikli, ferah bir futbol yazısı yazmak?
*
Sadede gelelim…
Mersin İdman Yurdu yine gündemde bu sıralar.
Renk aynı renk, arma aynı arma, şarkı aynı şarkı:
Hep kahır, hep kahır, hep kahır…
*
Belediye başkanı el atmış.
Borçlar ödenebilir noktaya gelmiş.
Artık birilerinin de çıkıp bundan sonrasını sırtlaması gerekirken herkes havaya bakıyor, ıslık çalıyor…
*
100 yıllık şanlı, şerefli, tertemiz bir mazi…
Türkiye’nin hangi şehrine gidersen git rahatlıkla giyip dolaşabileceğin bir forma Mersin İdman Yurdu forması.
Hangi şehre gitsen sana Mersin İdman Yurdunu sorarlar…
Açıp şanlı mazini gösterirsin!
*
Ama bu şehir bilmiyor bu değeri.
Bir kişi de “açılın ben ağayım, takımın yükü bende” demiyor.
Herkes belediyeye gözünü dikmiş.
Belediye parayı versin, biz de başkanlık yapalım!
Oldu, başka?
*
Böylece geçiyor günler.
Renk aynı renk, arma aynı arma, şarkı aynı şarkı:
Hep kahır, hep kahır, hep kahır…
*
Dedim ya, konu uzun, ben kısa anlattım.
Kaba kaba laflar ettim, ortaya attım.
İnceltip inceltip anlaması sizden…
Ne deyim?
Hep kahır, hep kahır, hep kahır…

Mersin HalkHaber